Hoogtepunten in de binnenstad.

Onze wandeling start op het dak van het vrij toegankelijke Forum. Forum Groningen opende eind 2019 haar deuren. Het markante, prijswinnende gebouw met 17.000 m2 vloeroppervlak fungeert als de nieuwe huiskamer van Groningen. In het Forum vind je onder andere het interactieve museum Storyworld, vijf filmzalen, de openbare bibliotheek en de Groningen Store (VVV). Ook zijn er drie horecagelegenheden en tientallen werk- en studieplekken in het gebouw. Vanaf het dakterras, op 45 meter hoogte, heb je een prachtig uitzicht over de Groninger binnenstad. Bij helder weer kun je zelfs Schiermonnikoog zien liggen.

Onze route vervolgt naar de parkeergarage onder het Forum. Hier vind je het kunstwerk Wervel van Nicky Assmann. Knalgeel, oceaanblauw en dan weer vurig rood; de hyperkleuren van Wervel kolken en suizen door de parkeergarage onder Forum Groningen. Ze lijken wel van de twintig meter lange led-sculptuur af te spatten. Wervel is een verbeelding van turbulentie. De vorm van de sculptuur is geïnspireerd op een tornado en bestaat uit  een stalen frame waarin meer dan 1300 led-matjes zijn verwerkt. (De parkeergarage is tussen 9 en 21 uur bereikbaar via de fietsenkelder / tussendeur naar de garage. Zonder parkeerticket kun je via de knop naast de deur contact leggen met de meldkamer die jou vervolgens binnenlaat. Of neem de auto-ingang.)

We verlaten het Forum en lopen vanaf de Nieuwe Markt, via de Naberstraat, naar de Grote Markt en daarna door naar het Waagplein, achter het stadhuis.

De ontwerper van het Waagstraatcomplex, Adolfo Natalini, liet zich inspireren door de vooroorlogse Grote Markt en gaf de binnenstad een klassiek gezicht met een stadhuis, winkels, kantoren, terrassen en het Waagplein. Op dit plein hangt het kunstwerk Farsi laro / Making space van Janet Mullarney. Zij liet zich inspireren door de plek waar mensen langslopen of stoppen om een praatje te maken. Het andere beeld op het plein heet Appuntamento con la Musica en is gemaakt door Roberto Barni. Toen Barni het beeld maakte dacht hij aan een man die op weg is naar een afspraak. 

Steek het Waagplein over en vervolg de route naar de Vismarkt. Loop nu naar de andere kant van het plein en sla linksaf bij Huis de Beurs. Je bent nu in de Folkingestraat.

De Folkingestraat was in het verleden het centrum van een levendige joodse cultuur. De uit 1905 daterende synagoge getuigt hier nog van. Maar de Tweede Wereldoorlog liet een grote leegte na in de joodse gemeenschap van Groningen. Het kunstproject Verbeeld Verleden belicht op een bescheiden wijze het verleden van de straat. Vijf kunstenaars hebben op een onnadrukkelijke manier kunstwerken in de straat geïntegreerd. 
In het plaveisel realiseerde Joseph Semah een maancyclus: elf bronzen maanvormen, van volle maan tot nieuwe maan. Wanneer alle vormen samengevoegd zouden worden, ontstaat er een oog, met de volle maan als pupil. De maancyclus vormt een metafoor voor de levenscyclus en de cycli waaruit geschiedenis en toekomst zijn opgebouwd.

Aan het werk van Peter de Kan loopt u ongemerkt voorbij. Uit de zijgevel van nummer 9 liet hij het woord (Weggehaald) frezen. Hij wil hiermee het gemis en de leegte benadrukken in de joodse en Groninger gemeenschap na de Tweede Wereldoorlog. Door het woord tussen haakjes te zetten en de onopvallende plek accentueert het niet aanwezig zijn nog eens extra. 

In de portieken van nummer 10, 20 en 33 hangen geëmailleerde kunstwerken van Allie van Altena. De foto’s uit het begin van de twintigste eeuw tonen feestelijke taferelen met 'confetti' in de straat. Ze voeren ons terug naar wat eens was.

Op nummer 23 huisde voor de Tweede Wereldoorlog een joodse paardenslager. Op gezette tijden werden de paarden aangevoerd en de gang naar het slachthuis ingedreven. Kunstenares Marijke Gémessy houdt de herinnering hieraan in stand door het keramisch reliëf. 

In een blinde muur op de hoek van de Folkingestraat en het Gedempe Zuiderdiep plaatste Gert Sennema een deur met een hardstenen stoepje. Achter deze deur zonder klink ligt de geschiedenis van de Folkingestraat verborgen. Een geschiedenis die niet meer naverteld kan worden, omdat de mensen die er eens leefden weggevoerd zijn.

Steek nu het Gedempte Zuiderdiep over. 

Aan de zijgevel in de Ubbo Emmiusstraat zijn beeldhouwwerken van Willem Valk uit 1930 te zien. De drie gevelstenen – het hoofd van een politieman, handboeien en een sleutelbos - verwijzen naar de politiepost die hier samen met de Dienst Gemeentewerken was gevestigd. 
Met de meest recente uitbreiding aan de achterzijde van de Dienst RO/EZ koos architect Cees Nagelkerke ervoor het oude gevelbeeld van 1928 te continueren.

Loop nu rechtdoor naar het Groninger Museum. 

Voor de onderkant van deze brug heeft Wim Delvoye een tegeltableau gemaakt. Daarbij liet hij zich inspireren door het Delfts blauw aardewerk. De acht tegels verbeelden fictieve ‘kinderspelen’, zoals plassen in de richting van een windmachine waardoor je jezelf nat plast en winden laten om een molentje op gang te brengen. Van het tegeltableau zijn computerprints gemaakt op folie, dat tegen de onderkant van de brug is geplakt. In de zomer zijn deze regelmatig te zien, wanneer de brug opent voor vaarverkeer.

Vanaf hier steek je de Stationsweg over naar het Stadsbalkon.  

Het Stadsbalkon voor het Centraal Station is een ontwerp van architect Kees Christiaanse. Het bovenste deel van het balkon is een opgetild plein waar reizigers en passanten kunnen uitrusten of flaneren. Hier staat ook het beroemde Groningse beeld Het Peerd van Ome Loeks van Jan de Baat. Sinds zijn plaatsing in 1959 bij het hoofdstation, is Het Peerd uitgegroeid tot het beeldmerk van de stad.

Voor het volgende kunstwerk daal je een van de trappen van het Stadsbalkon af. 

Onder het Stadsbalkon bevindt zich een grote fietsenstalling voor zo’n 4.500 fietsen. Centraal in deze stalling hangt het werk Second Thought van kunstenaar Giny Vos. Het contrast dat het moderne Stadsbalkon en het negentiende-eeuwse hoofdstation met elkaar lijken te hebben greep Vos. Met Second thought spiegelt ze het station als het ware van boven naar beneden en verbindt zo ook onder de grond de twee bouwwerken. Computergestuurde LED-verlichting zorgt voor een spel van licht en donker in de bol. Om de laatste stop van deze route te bereiken ga je weer omhoog en loop je de oude stationshal binnen.