Charlie Holper maakt abstracte kleurrijke textielwerken die variëren tussen 2- en 3-dimensionaal. Hun installaties kunnen worden omschreven als schilderijen waar je in kunt lopen; hun wandwerken als stukjes installatie die lijken te zijn weggelopen om een eigen leven te gaan leiden.

Die werkt met een minimale visuele woordenschat, met veel herhaling.

Die richt zich op de beweging van touw, de organische vormen en de verwarde knopen die het creëert als het onbeheerd wordt achtergelaten. Touw heeft een eigen wil en ermee werken is een daad van onderhandeling tussen Holpers ideeën en de wil van het touw.

Dat wordt benadrukt in hun recente installaties die motoren bevatten om de touwconstructies te animeren.

Bovendien nodigt textiel uit tot aanraking. Iets wat Holper ook onderzoekt in hun installaties. Die maakt kleurrijke omgevingen die je kunt betreden en waarmee je kunt spelen. Zo kun je het werk aanraken en het met je hele lichaam ervaren.