Ik schilder gecondenseerde, verheven momenten uit het dagelijks leven. Het zijn momenten van contemplatie over ontmoetingen met de wereld. De buitenwereld wordt een spiegel voor innerlijke reflecties. Bewust van vergankelijkheid en het verstrijken van de tijd, brengen mijn schilderijen een eerbetoon aan de schoonheid en het wonder van alledaagse dingen en alledaagse, tijdloze gebeurtenissen. Ze knikken naar de cyclische aard van het leven.

Ik koester schilderen als een veld van non-verbale, emotionele taal en stel eenvoud en levenslust voor. Ik ben bezig met een herbetovering van de wereld door deze nederige en oeroude daad van schilderen. Schilderen betekent echt naar de wereld om me heen kijken en er goed op letten.