Het ballet van de kijkers

Over dit kunstwerk.

Wie het Provinciehuis binnenloopt ziet tien antieke verrekijkers die opgehangen zijn aan metalen staven. Roerloos hangen ze daar, hun ‘oog’ gericht op wat zich afspeelt in de ontvangsthal. Maar zodra je het werk nadert, wordt een gezoem en gebrom hoorbaar. De mechanica (onzichtbare elektromotors in de kijkers) wordt gebruikt om spanning ervaarbaar te maken. De verrekijkers tasten de ruimte af en proberen de bezoeker in het vizier te krijgen. Ze komen elk op eigen wijze in beweging.

Een verrekijker veroorzaakt zowel afstand als nabijheid. Aan de ene kant blijf je op veilige, onzichtbare afstand. Aan de andere kant wordt een wereld dichterbij gebracht die met het blote oog niet scherp gezien kan worden. Dit spel van afstand houden en contact zoeken loopt als een rode draad door het werk van Rebecca Horn.

Om de verrekijkers te verzamelen struinde Horn zelf antiek- en rommelmarkten af. Geen verrekijker is dus hetzelfde, alle tien zijn ze verschillend, met ieder hun eigen karakter en geschiedenis.

Over de totstandkoming.

Midden jaren ’90 werd een nieuw deel aan het Provinciehuis toegevoegd. Een deel van het bouwbudget was bestemd voor kunst. Om de wensen goed in kaart te brengen stelde de provincie een speciale werkgroep samen. Voor de entreehal kwam deze werkgroep met de opdracht voor een ruimtelijk werk, dat duidelijk herkenbaar moest zijn en tegelijkertijd goed zou moeten passen in de omgeving. Ook moest het vanaf buiten zichtbaar zijn voor voorbijgangers, en hen mogelijk verleiden naar binnen te gaan.

Unaniem vond de werkgroep dat Rebecca Horn de ideale kunstenaar zou zijn. Er werd, na een bezoek aan haar atelier in Frankfürt, eveneens unaniem gekozen voor haar ontwerp met de verrekijkers. Dankzij een bijdrage van het Mondriaan Fonds kon het werk worden gerealiseerd.

Over Rebecca Horn

Rebecca Horn (Michelstadt, 1944) is een Duitse beeldend kunstenares, die vooral bekend is om haar installatiekunst, filmregie en haar lichaamsaanpassingen zoals Einhorn (Eenhoorn), een body-suit met een zeer grote hoorn die verticaal uit het hoofdstuk steekt. Ze regisseerde de films Der Eintänzer (1978), La ferdinanda: Sonate für eine Medici-Villa (1982) en Buster's Bedroom (1990). In 1993 organiseerde het Solomon R. Guggenheim Museum in New York een mid-career-overzichtstentoonstelling van Horns werk; het was de eerste solotentoonstelling die het museum aan een vrouw wijdde. De expositie reisde daarna onder andere door naar het Van Abbemuseum in Eindhoven, Kunsthalle Wien, en Tate Gallery in Londen. Horn woont en werkt tegenwoordig in Parijs en Berlijn.

Facts & Figures.

• Door
  Rebecca Horn

• Wijk
  Centrum

• Jaar van realisatie
  1996

• Kunstsoort
  Kunst in/aan bouwwerk, Nieuwe media

• Materiaal
  Electromotors, Verrekijkers

• Afmetingen
  divers