Hier een cookie tekst met verwijzing naar de cookies pagina.
Op een binnenmuur van bijna 200m2 in Kunstpunt Groningen heeft kunstenaar Jop Luberti vrij spel om te experimenteren. Een unieke kans, want niet vaak hebben kunstenaars de mogelijkheid vrij te experimenteren op groot formaat. Toch vereist het werken in de publieke ruimte, zoals kunst op gevels, pleinen en parkeergarages enige oefening. Jop vertelt wat het project The Wall voor hem betekent.
Vooropgesteld, de belofte van artistieke vrijheid op grote schaal trekt mij natuurlijk aan als een magneet. Een hoge, uitgestrekte muur als doek, helemaal tot mijn beschikking - grote opwinding! Maar om verwarring te voorkomen: ik ben niet geïnteresseerd in alleen maar “doen wat je zelf wil”. Daar schiet niemand wat mee op. Kunst is een heel bijzondere, waardevolle vorm van communicatie en ik wil vooral daadwerkelijke uitwisseling van wereldbeeld en visie bewerkstelligen. “I'll let you be in my dream if I can be in yours” (Bob Dylan, 1963). Dat gezegd hebbend, nodigt de muur in Kunstpunt mij wel degelijk uit om lekker eigenwijs flink uit te pakken met mijn karakteristieke kleurrijke, dynamische beeldtaal. Ik beschouw het project an sich vooral ook als mooie kans om mijn praktijk verder te ontwikkelen. Sowieso is “verder” een sleutelwoord voor mij geworden tijdens dit project.
Bijvoorbeeld: ik kijk graag “verder” dan mijn neus lang is. Ik ben zowel kunstenaar als grafisch ontwerper, en die twee kanten beïnvloeden elkaar continu. Mijn autonome kunst heeft altijd een grafisch tintje. Mijn grafisch ontwerp – voor LP hoezen of T-shirts bijvoorbeeld – wil ik zo mooi en intrigerend mogelijk maken, en is allesbehalve enkel functioneel of commercieel. Voor The Wall kreeg ik meteen het idee om die meerdere invalshoeken te combineren, inclusief een heel duidelijke toegepaste-kunst-kwinkslag: recycling. De riso art prints waarmee ik The Wall ga behangen, gaan hierna dan ook “verder” als verjaardagskalenders.
Het mooie van een project als The Wall # 5 is dat het mij “verder” helpt, dat ik grote stappen voorwaarts kan maken qua muurschilderen
Ik gebruik meerdere media: zowel verf voor muurschilderingen, als de risograaf voor mijn art prints. En dan vergeet ik bijna de roze, gele en blauwe viltstiften waarmee ik in mijn schetsboek de eerste vormen en ideeën uitwerk. Die zijn echt onmisbaar.
Het mooie van een project als The Wall # 5 is dat het mij “verder” helpt, dat ik grote stappen voorwaarts kan maken qua muurschilderen: technieken, overwegingen, ontwerp. Mijn coach, Aimée Terburg, zelf met expertise in muur- en schilderkunst, heeft naast een tomeloze inzet een schat aan overlappende culturele kennis en haar aansporingen, referenties, en bevragingen zijn van grote waarde.
Na de expo in Kunstpunt wil ik de riso prints een nieuw leven gunnen. Ze gaan in januari 2025 van The Wall af, en dan ga ik ze recyclen en binden als mooi vormgegeven verjaardagskalenders. Die mogen vervolgens “verder” de wereld in, een nieuw plekje zoeken – bij jou thuis bijvoorbeeld – en op een compleet nieuwe muur komen te hangen. Het laatste stukje techniek dat ik dus ga gebruiken is een bindapparaat.
Door van tevoren goed uit te werken wat ik wil doen, kom ik een heel eind. Dit project kent natuurlijk nogal wat “ins & outs”, en de verdeling van de mural en de riso prints – het wordt een triptiek – vergde wel wat gepuzzel, maar dat vind ik ook een geweldig fijn deel van het proces. Ik heb ook het aantal prints en hun plek in het geheel wat bijgesteld zodat het uiteindelijke bevestigen haalbaar blijft. Het eerste dat ik op de muur gemaakt heb is de omlijsting met schilderstape van een groot vierkant van 4 x 4 meter. Daar komt de muurschildering in, en aan beide zijden ernaast de prints.
Ook geen kleintje: “Liquid Sunset”, een muurschildering in een Nijestee entreehal van 3 x 15 meter, die met golvende kleurvlakken een abstracte verbeelding en het gevoel van een zonsondergang aan zee voorstelt.
Als ik op welke manier dan ook “De Muur” kan doorbreken. Welke beperkende muur dan ook. “Verder” kijken, nieuwsgierig zijn, de vrijheid nemen: heel belangrijk. “Verder” de toekomst in, en vooral weg met het angstige, naargeestige, conservatieve gedrag dat zich weer eens begint op te dringen in onze samenlevingen. Maar ook het onbekende proberen te ontdekken, voorbij de denkbeeldige muren die we om ons heen opbouwen, en die ons tegenhouden. Ik wil trouwens niet predikend overkomen. Dit zijn dingen die ik ook voor mezelf juist goed in de gaten probeer te houden. Maar goed: bewustzijnsverruiming is absoluut een van de basismotivaties in mijn praktijk, en ik zoek telkens weer naar de beste manier om dat visueel uit te dragen.
Jop Luberti werkt nog t/m 2 november aan The Wall #5. Je kunt in Kunstpunt zijn werkproces volgen van woensdag t/m zaterdag tussen 12.00 - 17.00.
Kom ook naar de Art Talk over het project op vrijdag 8 november om 17 uur in Kunstpunt.