Kunstenaar Layla May Arthur maakte het werk Selwerd Is dat nu in Selwerd bij restaurant De Duindoorn te zien is. Maar de metalen sculptuur is eigenlijk een uitzondering binnen Arthurs carrière: normaal creëert ze enorme werelden met minuscule details uit papier. Kunstpunt sprak met Arthur over haar fascinatie voor papierkunst, hoe haar sculptuur in Selwerd tot stand kwam, en over waarom ze liggend op de grond werkt.
Waar komt je interesse voor papierkunst vandaan?
Vlak voordat ik hier naar Minerva ging, zag ik een tentoonstelling over papierkunst in Jersey, waar ik vandaan kom. Ik was meteen gefascineerd. Normaal gesproken gebruik je papier voor een ander doeleind – je verft of tekent erop – maar hier werd het papier een verhaal op zichzelf. Ik was ook onder de indruk van de schaal van het werk: meterslange installaties waar je doorheen kon lopen, waardoor het echt een ervaring werd.
Hoe ben je vervolgens zelf aan de slag gegaan?
Ik was al bezig met druktechnieken, wat vergelijkbaar is met wanneer je visualiseert hoe je wilt dat je beeld wordt: wat moet je wegsnijden en wat kan blijven? Toen we in ons eerste jaar een tentoonstelling in een synagoge hadden, bedacht ik dat het licht heel mooi zou kunnen werken met papieren cut-outs. Vanaf toen begon ik steeds meer papierkunst te maken. Tegen het einde van het jaar nam ik contact op met de mensen uit Jersey, om te laten weten hoe inspirerend de tentoonstelling voor mij was geweest. Ze nodigden me vervolgens uit om mee te doen aan hun tentoonstelling in Denemarken. In mijn tweede jaar werkte ik dus al aan een grote installatie voor een expositie. Dat gaf me het vertrouwen om te zeggen, oké, ik heb mijn ding gevonden. En sindsdien heb ik eigenlijk alleen maar met papier gewerkt, op verschillende manieren.
Liggend ben ik op natuurlijke wijze heel dichtbij het papier
Je werk is ontzettend gedetailleerd, maar ook grootschalig. Kan je iets vertellen over je werkmethodes, en hoe je deze aspecten navigeert in je maakproces?
Voor mijn installaties moet ik tot op zekere hoogte weten wat de compositie wordt, zodat ik weet wat ik moet wegsnijden en wat ik wil houden. Veel papierkunstenaars gebruiken hier 3D-modellen voor, maar ik ben erg hands-on, en doe alles aan de hand van schetsen, en door dingen in elkaar te passen. Maar ik improviseer ook, juist in de details.
Verder werk ik liggend op de grond. Dat heeft er mee te maken dat ik altijd met mijn neus op het papier zit, en als je dat zittend doet is dat heel slecht voor je rug. Liggend ben ik op natuurlijke wijze heel dicht bij het papier en kan ik zien wat ik doen. Daarnaast kan het werken op grote vellen aan tafel voor vouwlijnen zorgen, en dat wil ik voorkomen.
Voor je sculptuur in Selwerd werkte je ineens met een heel andere materiaal: metaal.
Ja, dat was wel een uitdaging. Ik begon wel met alles te tekenen op papier, zoals altijd, maar daarna moest ik daar een digitale tekening van maken die gebruikt kon worden om het metaal met een laser te snijden. We deden een aantal tests om te kijken hoeveel detail er aangebracht kon worden. Normaal werk ik veel kleiner dan kan met dit materiaal. Daardoor heeft de sculptuur ook wel een ietwat andere stijl dan mijn papierwerk. Maar ik denk wel dat we uiteindelijk de techniek tot het uiterste hebben weten te pushen zodat ik zo gedetailleerd mogelijk kon werken.
Hoe was je werkproces?
Vanuit Minerva kwam er een open call voor dit project, en ik werd op de shortlist geplaatst. Hoewel ik al een idee had ingediend, werd het al snel duidelijk dat ik meer wilde doen met het idee van gemeenschap. De sculptuur zou vlakbij restaurant de Duindoorn geplaatst worden. Die plek is een soort hub geworden voor zowel buurtbewoners als studenten in Selwerd. Ik vond dat een sculptuur op die plek dat idee ook moest weerspiegelen. Zo kwam ik op het idee om het werk te baseren op de ideeën en reflecties van mensen uit Selwerd over hun eigen gemeenschap. Alle details in het werk zijn gebaseerd op gesprekken die ik heb gevoerd met mensen in het restaurant, maar ook op straat en in parkjes. Daarnaast heb ik de indeling van Selwerd en de flatgebouwen meegenomen in mijn ontwerp: ik wilde elementen inbrengen die mensen zouden herkennen.
Tenslotte zitten er sinds kort ook nog twee werken van jou in de kunstcollectie van Kunstpunt. Wat zijn dit voor werken?
Beide maakten deel uit van mijn afstudeerwerk. Daarin werkte ik met installaties, licht, projecties, en schaduwen, maar deze twee platte werken waren eigenlijk het startpunt van dit project. Ik was toen veel bezig met de verhalen die we als kinderen van onze ouders horen, de details die je je herinnert en hoe je die dan soms opnieuw moet bekijken als volwassene. Deze twee werken gaan over een verhaal met wezens die verbonden zijn aan de bomen waarin ze leven. Als kind nam ik dat letterlijk: ik dacht dat ze vastzaten aan de bomen. Nu snap ik dat de betekenis metaforisch was bedoeld. Maar dat beeld van die wezens, vast aan de boom waarin ze leven, is mij altijd bijgebleven. De uitsnijdingen zijn daar visualisaties van.
De twee werken van Layla May Arthur uit de serie Their lives were tied to the trees where they made their home. Beide zijn te leen en te koop via de Kunstuitleen van Kunstpunt.
Tekst: Ruby de Vos
Foto's Layla + Selwerd Is: Rohan Hoeksma