Waarom heb je je ingeschreven voor The Wall?
Veel van mijn werk is site-specific, en ik vertrek dan ook doorgaans vanuit de plek waar het werk terecht zal komen. Wat voor ruimte is het, wie wonen/werken/passeren daar, wat is de achtergrond? Het werk dat ik vervolgens maak, is vrijwel altijd tijdelijk van aard. Dit is ook iets waar ik inhoudelijk graag mee speel: wat betekent het voor een werk om eindig te zijn? Toen ik hoorde van The Wall, zag ik een uitgelezen kans om een nieuwe ruimte te mogen verkennen, terwijl ik ook mijn eigen werk verder kon gaan ontwikkelen door op een groter formaat te mogen werken. Ik zag de mogelijkheid tot een nieuwe ontmoeting tussen een ruimte en mijn werk; een gesprek over tijdelijkheid en verandering.
Wat zijn jouw plannen voor The Wall?
Het voorstel wat ik heb geschreven, gaat over het thema 'verandering'. Verandering is namelijk iets dat tijd nodig heeft om plaats te vinden. Ik wil dit idee van tijd gaan uitbeelden door het ruimtelijk te laten zien, middels woorden die in elkaar overlopen: door een woord steeds te herhalen en vervolgens letter voor letter te laten veranderen in een ander woord, wordt de verandering van iets ouds naar iets nieuws zichtbaar gemaakt. Dit is iets waar ik in eerder werk (zoals mijn werk in opdracht voor het Provinciehuis, waarin ik een tekst letter voor letter liet verschijnen en weer verdwijnen) al eerste stappen in heb gezet, maar waar ik nu graag mee verder wil. Nu wil ik juist een aaneenschakeling van woorden maken, een ketting van veranderingen die samen een associatief verhaal vormen.
Hoe ga je beginnen op zo'n grote muur?
Een paar dagen voordat ik aan de slag mocht, kreeg ik het idee om mijn plan de vorm te geven van een slakkenspoor. Ik moest glimlachen om dit idee, want een slak wordt in huis vaak juist gezien als een kleine indringer. Ik vond het interessant om voor dit project de rol van die indringer aan te nemen. De teksten die ik schrijf, kruipen nu in een slakkengang over de muur, terwijl het spoor in de tussentijd niet uitgewist wordt. De reis die ik de komende weken als slak maak, is dus straks van begin tot eind te aanschouwen.
Welk materiaal gebruik je?
Ik ben deze keer te werk gegaan met pastelpotloden. Ik wilde graag meer kleur in mijn werk brengen, maar niet op een manier die te 'in your face' zou zijn. Daarnaast leek het me erg fijn om direct op de muur te kunnen schrijven. De veranderingen van het ene woord naar het andere kan ik nu middels kleur uitbeelden en benadrukken, terwijl de pasteltinten samensmelten met het wit van de muur. Hierdoor is het werk wel aanwezig, maar blijft het toch subtiel. Je moet twee keer kijken voordat je beseft dat de lijn die je ziet uit woorden bestaat.
Wat is het grootste dat je tot nu toe als kunstenaar hebt gemaakt?
Dat is een lastige! "Grootte" is namelijk een wat dubbel begrip in mijn werk: mijn werk zelf is vaak niet heel omvangrijk, terwijl het wel een grote ruimte kan omvatten. In deze zin is het 'grootste' werk dat ik gemaakt heb misschien wel de installatie You're welcome, die ik in 2019 tijdens mijn residency bij Het Resort heb gemaakt voor het Sterrebos in Groningen. Ik heb toen dat park in zijn volle omtrek omwikkeld met afzetlint, vergezeld door bordjes bij de ingangen met de tekst "You're welcome" daarop. De verwarring die hierdoor ontstond, was onverwacht groot: de telefoon van de gemeente Groningen kwam die dagen roodgloeiend te staan met vragen over wat er aan de hand was met het Sterrebos. Een verrassende uitkomst, want het park was door de jaren heen juist een vergeten plek geworden voor veel mensen.
Als jij een muur in Groningen zou mogen uitkiezen om een werk op te maken, welke zou dat zijn?
Ik twijfel hier erg over! Aan de ene kant zou ik het heel gaaf vinden om met de muur van een toren/flat/wolkenkrabber te kunnen werken; iets waarmee ik een woord of zin een onderdeel van de skyline van Groningen zou kunnen laten zijn. Anderzijds vind ik het juist ook heel interessant om met een muur te werken die makkelijk over het hoofd gezien wordt, zoals de muur in de Folkingestraat waar Peter de Kan het werk Ook Hier (1997) voor maakte. Zowel dat wat altijd zichtbaar is als dat wat vrijwel altijd over het hoofd gezien wordt, vind ik boeiend. Met beide soorten muren zou ik graag willen werken in de toekomst.
Wanneer is voor jou het experiment van The Wall geslaagd?
Ik zie deze gigantische muur (en vloer) als een uitnodiging om te spelen, om te voelen wat mogelijk is en vervolgens daarop te reageren. Het slakkenspoor is voor mij een vertrekpunt, een kader dat ik voor mijzelf stel om verder langs te mogen denken. Het zijn als het ware de spelregels die ik mijzelf geef. Tussen die regels door is er echter ook veel ruimte die ik steeds beter leer zien, dat heb ik in de afgelopen anderhalve week al goed kunnen merken. Als ik na deze zes weken terug kan blikken op een goed gespeeld spel, is het wat mij betreft een geslaagd project geweest.