Mark Krug (MK): “De weg naar dit project begon met een eerder schilderproject in de muziekschool van Vrijdag. Zij zitten in hetzelfde pand als de dagbesteding van Pura Vida, en door het dagelijkse contact ontstond het idee om de muziekruimte te beschilderen. Dat was voor de mensen hier een geweldige gelegenheid, omdat we tot dusver alleen maar kleine werken hadden gemaakt.”
Raymond Wolff (RW): “Hiervoor schilderde ik kleinere werken in het atelier, op behang. Dat is steeds groter geworden.”
Linda Tigchelaar (LT): “Schilderen is relatief nieuw op de dagbesteding en speelt een steeds grotere rol. Het begon met het beschilderen van overgebleven stoelen die op het punt stonden om weggegooid te worden. In plaats daarvan hebben we ze opnieuw geschilderd en er kunstwerken van gemaakt. Daarna zijn we op behang gaan schilderen, en deze werken hangen we op een enorme deur aan de zijkant van het gebouw. Schilderen is een fijne activiteit omdat je direct resultaat ziet. Vooral de muurschilderingen hebben een positief effect, omdat ze stimuleren om samen te werken en niet in je eigen bubbel te blijven. Sommigen werkten eerst alleen in hun kleine schetsboekjes, maar doen nu ook mee als er een groot project gaande is.”
MK: “Mensen begonnen al samen te werken toen we op behang schilderden, maar de muurschildering bij Vrijdag was waar iedereen echt leerde samenwerken. Het was even zoeken wie wat deed. Na dat project was het lastig om weer terug te gaan naar kleine, individuele werken. Maar onverwachts namen SPOT en NNO contact met ons op met het aanbod voor een expositie als onderdeel van het Masterpiece Festival. Ze hadden gehoord van ons project in de muziekruimte van Vrijdag en boden ons de ruimte voor een nieuw project.”
LT: “We zijn met een meetlat naar De Oosterpoort gegaan om de mogelijkheden te bekijken, en al snel ontstond het idee voor acht grote schilderijen die we aan het balkon gaan hangen. Dit ging allemaal in overleg met de technische dienst. Dus hebben we een grote rol schildersdoek gekocht, die we in het atelier hebben beschilderd. We hebben de doeken op maat gesneden en vervolgens op panelen vastgeniet.”
MK: “Eerst hebben we een lijst met kernwoorden gemaakt die relevant waren voor het project. Daarna zijn we met acrylverf, muurverf, stiften en olieverf aan de slag gegaan. Je kunt in het werk echt zien dat we ons hebben laten inspireren door bijvoorbeeld Basquiat. Qua samenwerking merk je dat mensen nu veel soepeler samenwerken en elkaars talenten benutten.”
RW: “Ik ben bijvoorbeeld goed in het denken in woorden, maar andere mensen zijn meer beelddenkers. Sommige mensen schilderen cijfers, en we hebben ook een blinde deelnemer die vormen schildert. Ik vul die vormen dan weer verder in. Ik zie vaak meteen wat ik ermee kan.”
LT: “We hebben veel in dit project geïnvesteerd. Vanaf het begin wilden we het professioneel aanpakken. Daarom hebben we gekozen voor professioneel canvas om op te werken, in plaats van het behang dat we normaal in het atelier gebruiken. De doeken zijn later door Van Beek opgespannen en we hebben de werken met vernis behandeld. Mensen moeten ook beseffen dat deze werken door echte kunstenaars zijn gemaakt. Iedereen hier is net zo goed onderdeel van de kunstscene als ieder ander. Het is denigrerend als mensen willen afdingen op de prijs van een kunstwerk omdat de kunstenaar verstandelijk beperkt is. We hopen dat dit project ons ook meer opdrachten oplevert, bijvoorbeeld voor muurschilderingen in andere panden. Dat hoeft niet alleen in Groningen, maar kan ook daarbuiten.”
MK: “Dit project is een goed moment voor ons om naar buiten te treden en te laten zien wat we doen bij Pura Vida. We behandelen mensen niet als cliënten, maar iedereen is collega-kunstenaar. We denken in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden. Projecten zoals deze genereren veel aandacht en creëren ook veel zelfvertrouwen bij de deelnemers. Het geeft momentum, waardoor je ook makkelijker stappen zet in andere facetten van het leven. Dat heeft in bredere zin veel impact voor iedereen die hieraan meedoet.”